تعریف کسب و کار
از نظر عموم افراد، کسب و کار (Business) فعالیتی برای کسب درآمد است. دیکشنری کسب‌وکار لانگمن (Longman Business English Dictionary)، این تعریف را تأیید می‌کند:
کسب و کار فعالیتی برای امرار معاش یا کسب درآمد از تولید، یا خرید و فروش محصولات (مانند کالاها و خدمات) است.
این تعریف، واقعاً درست به نظر می‌رسد و با ذهنیت اکثرمان همخوانی دارد، اما آن طور که باید تکلیف را مشخص نمی‌کند. برای این که اتفاق نظر داشته باشیم، سعی کنید بر اساس تعریف لانگمن، به سؤالات زیر پاسخ دهید:
آیا اگر کسی موبایل خود را به دوستش بفروشد، یک کسب و کار شکل گرفته است ؟
آیا تجارت مواد مخدر یک کسب و کار است؟
آیا کسی که به صورت رایگان خدماتش را عرضه می‌کند (مثلاً وکیل است، اما از موکّل پول نمی‌گیرد)، صاحب یک کسب‌وکار است؟
آیا کارمند، صاحب کسب و کار است؟
توجه کنید که تعریف بالا را از منبعی برداشتیم که اختصاصاً برای حوزه‌ی Business نوشته شده است. حال اگر همین تعریف را مبنا قرار دهیم، کسی که خودروی خود را می‌فروشد یا از راه خلاف امرار معاش می‌کند، نوعی کسب‌وکار به وجود آورده است.
واقعیت این است که کسب و کار، تعریف دقیقی ندارد. این مفهوم، چیزی شبیه درخت یا خورشید نیست که همه آن را به چشم دیده باشند، بلکه ساخته‌ی ذهن بشر است و هر کسی آن را بر اساس استدلال‌ها و منطق خود تعریف می‌کند. در چنین مواردی، بهترین تعریف همانی است که اکثریت قبول دارند و ساز مخالف زدن، عملاً تأثیر مثبتی ندارد. به عنوان مثال در سال ۱۹۷۰، پیتر دراکر مشهور، چنین تعریفی را ارائه کرده بود:
ترجمه‌ی حرف دراکر به زبان فارسی یعنی:
تعریف بالا با این که برای مدیران و بازاریاب‌ها جذاب است، اما برای بسیاری از مردم قابل لمس نیست. به همین علت، اجازه دهید همان تعریف اولیه را به زبانی دقیق‌تر بنویسیم و در مورد جزئیاتش بحث کنیم.
هر فعالیت ارزش‌آفرین (مثل ارائه‌ی خدمات و تولید کالا یا علم) که با هدف به دست آوردن ارزش (مثل پول، اعتبار، قدرت) انجام می‌شود، کسب و کار است.